VAROLU?ÇULUK
 Varolu?çulu?a göre varolu?, insanyn özgül varolma biçimidir. Gerçekten varolu?, sadece 
insandyr ve insanyn özü (varly?y) varolu?undadyr. Böylece varolu?u varly?a (e.d. öze) 
indirger ve varolu? varlyktan öncedir der. 
Varolu?, synyrsyzca özgür bir kendi kendini gerçekle?tirmedir. Demek ki varolu? bir 
belirlenmemi?liktir. Ynsan varolu?unu kendi kurar, kendi kendini belirler, kendini nasyl 
yaparsa öyledir. Ynsan önce dünyaya gelir, varolu? ondan sonra tanymlanyp belirlenir. 
Yani insanyn varolu?u özünden önce gelir, insan ancak kendini varla?tyrmakla özünü gerçekle?
tirir. VAROLU?UN GELY?YMY :
Yki düzeyde olu?turulmu?tur. 
1.	Tanrycy bir düzeyde ki, tanry korkusunu esas almy?tyr. 
2.	Tanry tanymaz bir düzeyde ki, ölüm korkusu esastyr. 
Tanry korkusu ve ölüm korkusuyla titreyen insan, ne oldu?unu bilmiyor, sadece varoldu?unu
biliyor.
Demek ki, benle varolu? özde?tir. Öyleyse bu bensel varolu? sorunu, ölümsel hiçlik kar?ysyna
 nasyl konmalydyr ? bu soruya yanyt ?öyledir : insan özünü kendi yaratyr, özünü kendi yaratan
 tek nesne insandyr. Ynsandan ba?ka her nesnede yapy?, varolu?tan önce gelir.
VAROLU?ÇULU?UN AMACI :
Ynsan kendi kendisini vareder. Önce varolup sonra kendini yapan sadece insandyr. Yalnyz 
insandyr ki önce varla?yr, sonra özünü yaratyr. Nasyl olaca?yny, neye yarayaca?yny kendisi
 çizer. Ynsan varolmadan önce tanymlanamaz, çünkü varolmadan önce hiçbir ?ey de?ildir. 
Ancak varolduktan sonra bir ?ey olacaktyr, hem de kendisini nasyl yaparsa öyle olacaktyr. 
Bilincin kendili?inden ula?ty?y mutlak gerçek sadece budur. Herhangi bir gerçe?in 
varolabilmesi içinse ortada mutlak bir gerçe?in bulunmasy gerekir. Bu gerçek, insanyn bir 
aracyya ba?vurmaksyzyn kendini anlamasy, özünü bilme gerçe?idir. Ynsan bu gerçekte kendinden
 ba?kalaryna da varmaktadyr. Ynsan kendi gerçeklerine varabilmek için, ba?kalarynyn içinden
 geçecektir. Ba?kalarynyn içinden geçmesi, yapty?yny de?erlendirmek içindir. 
Ynsan gelece?e do?ru bir atyly?tyr, bir gelecek bilincine vary?tyr, kendini ya?ayan bir 
tasarydyr. Ynsan özünü kendi yaratyr. Dünyaya atylarak, acy çekerek, sava?arak...vs
Ynsan sorumludur, özünü kendisi tasarlady?yna göre, sorumlulu?unu da omuzlaryna yüklenmesi 
gerekir. Hem bu sorumlulu?u sadece kendisine kar?y de?ildir, bütün insanlara kar?ydyr. 
Çünkü insan kendini seçerken, bütün insanlary da seçmi? olur. Olmak istedi?ini yaratyrken 
herkesin nasyl olmasy gerekti?ini de tasarlar. Böylelikle insanyn sorumlulu?u bütün ça?yna 
yayylyr, bütün evreni kucaklar. Ynsan bütün bu sorumluluklaryn yükünü omuzlarynda ta?ymakla
 insanla?yr. 
Bunalty, sorumlulu?unu duymaktyr. Öyleyse insan bunaltydyr. Çünkü sorumluluk da, bunalty da
 insanyn insanly?yndan gelmektedir, edimlerinin sonucudur. Bunalty, insany eyleme zorlar. 
Ynsan özgürdür, özgür olmak zorundadyr. Çünkü yaratylmamy?tyr kendi kendisini yaratmy?tyr. 
De?erlerini kendisi seçer. De?er dedi?i insanyn seçti?i anlamdyr.
Genel bir ahlak yoktur. Erdemlerini kendi yaratyr. Ahlakyny da kendisi seçer. Bu seçme, 
içgüdü ya da duygularyn sonucu de?ildir. Varolu? özden önce geldi?i için, içgüdülere 
inanmak, insandan önce varolan ortak bir öze inanmak demektir. 
Ynsan her an ölümle kar?y kar?yya oldu?unu duymalydyr. Böylelikle bilimden, amaçlardan, 
ideallerden, kurtulur ve her anynyn de?erini bilir.
VAROLU?ÇULU?UN ELE?TYRYSY :
Ynsanyn kendi kendisini varetti?ini ileri süren varolu?çuluk öznel dü?üncesi, tekbenci, 
usa aykyrycy, bilime kar?y ve bilimdy?y bir ö?retidir. 
1.	Varolu?çuluk, varlykla, varolu?un ayrylmazly?yny ve özde?li?i dü?üncesinden yola 
çykty?y için eyti?imden yoksun, soyut bir felsefedir. 
2.	Ynsan kendini nasyl yaparsa öyle olacaktyr. Öyleyse bu yapy? keyfe ba?ly bir 
yapy?tyr. Öyleyse bu keyifsel özgürlük de ölümün ötesindeki hiçlik kar?ysynda bo?una bir
 çabalamadan ibarettir. 
3.	Descartes'in dü?ünüyorumundan yola çyktyklaryny söyledikleri halde, Descartes'in
 dü?üncesine kar?ydyrlar. Çünkü Descrartes'in ben'i kendisini yapan bir ben de?il, dü?ünen
 bir ben'dir. Dü?ünme bilinç demek oldu?una göre, ben tümüyle bilinçtir, keyfe göre 
davranmaz. Ykinci olarak Descartes'in beni bizzat dü?ünmez, tersine onda dü?ünen bir ?ey 
vardyr, bir bakyma kendi beninden ayry ve ba?ymsyz bir töz vardyr. 
4.	Varolu?çulu?un çyky? yeri bireyin öznelli?idir. Sonunda kendimden ba?ka hiçbir ?ey
yoktur dü?üncesiyle tekbencili?e (solipsizm) varyr. Çünkü bir insanyn kendi kendini 
gerçekle?tirmesi, sadece bireysel bir olanak olarak mevcut de?ildir. böyle bir durumda 
insanlar arasy bir düzen olarak hukukun anlamy dy?lanmy? olur. Bir hukuk düzeni için, 
insan önce toplumsal ki?i olarak kavranmak zorundadyr. Ynsan toplumsal ili?kileriyle
 varla?yr. Bir bireysel öz olarak hareket edemez, tersine o, bir toplumsal varolu? içinde
 istençli ve sorumlu eylemlerde bulunarak kendi kendisini gerçekle?tirmi? olur. 
Varolu?çulu?un amacynyn belirlenmesinde zorunluluk yerine amacyn keyfili?i esastyr