PLOTİNUS

M.S.203-270 yılları arasında yaşayan Plotinus Mısır’da doğdu, Campagna’da öldü. 
Hıristiyan değildi ve yaşamı boyunca Hıristiyan düşünürleri ile tartışma içinde olmuştur. 

Kurduğu öğreti daha sonra Yeni-Platonculuk adıyla anıldı. Öğretmeni Ammonios Sakkas’ın 
çok etkisinde kalmıştır, ama öğretmeninin felsefesi pek bilinmez. Tanrı saltık olarak 
aşkındır. “Bir” dir, düşünce ve varlığın ötesindedir. Eğer “Bir” ayrı olarak alınan her
 bir bireysel şey ile özdeş olsaydı, o zaman her şey başka bir şey ile özdeş olacak ve 
şeylerin ayrımları, ki açık bir olgudur,bir yanılsama olacaktı. Böylece “Bir” varolan 
bir şey olamaz, ama varolan her şeye önseldir. Tanrı herhangi bir çoğalma yada bölünme 
olmaksızın “Bir” olduğu için, “Bir” de hiçbir töz ve ilinek ikiliği olamaz. 

Tanrıya hiçbir sıfat yükleyemeyiz, çünkü yüklenecek her etkinlik, etkin olanla, etkin 
olduğu nesneyi imler, ve bu sonuçta bir ikiliktir. “Bir” de ikilik olmaz. 
Tanrıya sadece birlik ve iyilik yüklenebilir ki buradaki iyilik, “tikel iyilik” değil 
“genel iyiliktir”. 

Dünya Tanrı’dan gelir. Çünkü eksiksiz olandan, eksikli olanın çıkması zorunludur. 
Dünya Tanrıdan doğmaktadır. Ama Tanrı’nın özgür istenç ile bir yaratımı söz konusu değildir.
 Çünkü özgür istenç ile yaratılış Tanrı’da bir değişimi gerektirir, bunun için yadsınır. 

Tanrı her yerdedir. Kimsenin dışında değil ama herkesin önündedir. Plotinus’un dizgesinde,
 Orfik-Platonik-Pisagorcu “öte-dünyasallık” çizgisi, anlıksal yükseliş, Tanrı’ya benzeme
 ve O’nun bilgisi yoluyla esenlik, en tam ve dizgesel anlatımlarına ulaşmaktadır.